Περί Μακεδονίας

Στο βιβλίο του Σαράντη Καργάκου.

 ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Εκδόσεις Gutenberg, διαβάζουμε πολλά και ενδιαφέροντα, για την δράση και τις ενέργειες των αρχηγών και μεγαλοστελεχών του ΚΚΕ , κυρίως τις περιόδους 1910-20 και 1940-50.

Παρακάτω θα επισημάνω ορισμένα άκρως ενδιαφέροντα τέτοια σημεία, και ας ληφθεί υπ’ όψιν η εμφανή προσπάθεια του Σ. Καργάκου να σταθεί αντικειμενικός απέναντι στα ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

    

1) Στην σελίδα 145 Στο Κεφάλαιο Β με τίτλο <<Γ’ διεθνής  και η Βαλκανική κομμουνιστική συνομοσπονδία>>, διαβάζουμε μεταξύ άλλων και μικρό απόσπασμα από την δράση του εαμίτη Γεώργιου Γεωργιάδη, ο οποίος απ’ ότι γίνετε αντιληπτό μόνο κουμουνιστής δεν ήταν ο άνθρωπος, και μάλιστα κατά την  δεύτερη συνδιάσκεψη της Β.Κ.Ο. ( Βαλκανικής Κομουνιστικής Ομοσπονδίας ) Σεπτεμβρίου 1920 όντας γενικός γραμματέας του ΚΚΕ διαφώνησε με την πρόταση του  ισχυρότατου Βούλγαρου  Β. Κολλάρωφ περί αυτονόμησης της Μακεδονίας Θράκης.

Αυτός λοιπόν ήταν ο εκπρόσωπος  του ΣΕΚΕ στο τρίτο συνέδριο της Κομαντέρν ( κομ-ουνιστική διεθνής-ιντερν-ασιοναλ) 22 Ιουνίου με 22 Ιουλίου του 1921, όπου οι Βούλγαροι  οι οποίοι ήταν και οι ισχυρότεροι του συνεδρίου, ξαναέθεταν το θέμα της ανεξαρτητοποίησης της Μακεδονίας , χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψιν τους τον πανίσχυρο Ελληνικό πληθυσμό, άνω του 80%. Ο Γ. Γεωργιάδης αντιλαμβάνεται από νωρίς ότι μία τέτοια τροπή θα έθετε σε κίνδυνο το ανερχόμενο τότε ΚΚΕ στην Ελλάδα διότι θα εθίγονταν  στο εθνικό αίσθημα οι Έλληνες , βλέπει τον Λένιν κατ’ ιδίαν και του εκθέτει τις αντιρρήσεις του, ο οποίος προσπαθεί να τον καθησυχάσει  έχοντας ήδη πάρει στροφή από τις αρχικές του διακηρύξεις προς μια πιο ελαστική αντιμετώπιση του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου. Ο Γ. Γ. δεν ενδίδει και φοβούμενος την έγκριση από το συμβούλιο μιας απόφασης ανεξάρτητης Μακεδονίας με επίκεντρο τα εργατικά σωματεία, επιστρέφει στην Αθήνα και μεταφέρει το κλίμα του συνεδρίου στο κόμμα, και………………………. διαγράφετε!!!!!!!!!!!!!!!! Απομακρηνόμενος δε, καυτηριάζει την αντεθνική στάση του ΚΚΕ.

Κατά την έκτη συνεδρίαση της Β.Κ.Ο. Δεκέμβριος του 1923 επανέρχεται το ζήτημα της αυτονόμησης των Μακεδονία Θράκης με τον Κολλάρωφ πλέον γενικό γραμματέα του Β.Κ.Κ  και υιοθετείται πλήρως από όλα τα Κ.Κ της βαλκανικής χερσονήσου ( σωστά είναι <<χερσόνησος του Αίμου  αλλά επικράτησε το βαλκανική διότι ο Αίμος στα βουλγάρικα λέγεται μπάλκαν>> συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ , μικρό απόσπασμα <<Έλληνες Βούλγαροι Σέρβοι και Αλβανοί κατοικούντες στην περιοχή είναι Μακεδόνες με μακεδονική συνείδηση. Και οι κατοικούντες στην Θράκη, Έλληνες Βούλγαροι και Τούρκοι είναι Θρακιώτες με θρακική συνείδηση.

Απόψεις που ακολουθούνται πιστά από το ΚΚΕ έως και το 1935, όπου από εκεί και μετά ο Στάλιν αλλάζει πλέον το δόγμα του παγκόσμιου κομουνισμού ( αφού έχει πλήρως αποτύχει ) και επικεντρώνεται στα εθνικά Κ.Κ. όπου και πλέον εξαφανίζεται και η έννοια του κομουνισμού, διότι κομουνισμός και εθνική συνείδηση δεν συνάδουν.

                 - -----------------------------------------------------------------------------------    

2)  Στις σελίδες 109 έως 120, μας περιγράφει την δράση του υπολοχαγού Κάλτσεφ  στην Μακεδονία, ο οποίος ως εντεταλμένος υπεύθυνος της Βουλγαρικής νεοσύστατης οργάνωσης ΟΧΡΑΝΑ, με έδρα την Σόφια εστάλθει στην Μακεδονία από τους Βούλγαρους, οι οποίοι συνεργάζονταν με τους γερμανούς κατακτητές, με σκοπό τον  αφελληνισμό της.

Το άκρως ενδιαφέρων αυτού του τμήματος είναι το γεγονός ότι μετά την τροπή του Δ.Π.Π και την υποχώρηση των Γερμανικών δυνάμεων από την Ελλάδα, αυτός ο κύριος ζήτησε καταφύγιο στο ΚΚΕ μέσω του ΕΑΜ, αλλά τα σαΐνια του ΚΚΕ δεν τον δέχτηκαν διότι ήταν προφανές ότι θα τους κατηγορούσαν αργότερα για υπόθαλψη εγκληματιών πολέμου, όντως ο Καλτσέφ δικάστηκε αργότερα από τα Ελληνικά δικαστήρια και ντουφεκίστηκε.  Αυτός όμως ο κύριος κατά την διάρκεια της δράσης του είχε εκατοντάδες Βούλγαρους, συνεργάτες που δρούσαν εναντίων των Ελλήνων, και οι περισσότεροι εξ αυτών έγιναν δεκτοί στις τάξεις του ΕΑΜ προκειμένου να γλυτώσουν.

Έπεται συνέχεια …………